Bulgaristan’daki asimilasyona direnen Türk anne: Türkiye’de tekrar doğdum
Bulgaristan, 1984-1989 yılları ortasında Türk azınlığa karşı sert asimilasyon siyasetleri uyguladı.
Bu devirde birçok Türk ailesi kimliklerinden vazgeçmeye zorlandı, kültürel baskılar ve hak ihlalleri yaşandı.
Bu acımasız asimilasyon siyasetlerine direnen Fatma Memnun, yaşadığı zorlukları ve çabayı anlattı.
ACIMASIZ ASİMİLASYON SİYASETLERİNE DİRENDİ
Bulgaristan’da 1975 yılında Cevat Memnun ile evlenen Fatma Memnun, iki kız çocuğu dünyaya getirdi.
Eşini 1982 yılında trafik kazasında kaybeden Memnun, çocuklarına hem annelik hem babalık yaptı, tıpkı vakitte Bulgaristan hükümetinin Türklere yönelik baskı siyasetlerine karşı direnmeye çalıştı.
KIZLARINI ALET SANDIĞINDA TÜRKİYE’YE GÖNDERDİ
Asimilasyon sürecinde büyük zorluklarla karşılaşan Keyifli, iki kızını otobüs bagajında yer alan bir alet sandığına saklayarak Türkiye’ye gönderdi.
Kızlarından bir hafta sonra kendisi de anavatana gelen Memnun, bugün Kırklareli’nde çocukları ve torunlarıyla huzurlu bir hayat sürdürüyor.
İSİM DEĞİŞTİRMEYE ZORLANDI
68 yaşındaki Fatma Memnun, 1984-1989 yıllarında ağır baskılara maruz kaldıklarını söyledi.
Asker ve polislerin köpeklerle konutlarına baskın düzenlediğini anlatan Memnun, “Bir gün işe gittiğimde iki asker, iki polis geldi. ‘Adını değiştireceksin’ dediler. Önüme kalın bir kitap attılar. ‘Buradan isim seçeceksin’ dediler. ‘Seçmem, istemem.’ dedim. ‘İstemezsen işten çık.’ dediler. İki çocuğum vardı, mecbur kaldım, değiştirdim.” tabirlerini kullandı.
Mutlu, Bulgar makamlarının Türkiye’ye gitmemeleri için kendilerine evrak imzalatmak istediğini lakin bunu kabul etmediklerini lisana getirdi.
“ÇOCUKLARIMI SAKLADIĞIM YERİ BİR GÖRSENİZ…”
Zorunlu göç sırasında Türkiye’ye gelmeye çalıştığını lakin başarılı olamadığını belirten Memnun, süreci şöyle anlattı:
“1989 yılında zarurî göç oldu. Eşyalarımı hazırladım, çıkış aldım fakat çıkıp gelemedim. 1989’dan 1994’e kadar uğraştım. En sonunda 1994’te vize aldım, ‘Geziye gidiyorum.’ diye. Konutumu sattım, parasını çocuklarıma verdim. Çocuklarımı gizli geçirdim. Çocuklarımı sakladığım yeri bir görseniz… Otobüsçülerin çekiç koyduğu alet sandığına yerleştirdik. İki çocuğum oradan geçti. Dayıları Edirne’de karşıladı. Sonra ben geçtim. Bir çantayla geldim. Bugünlere şükür.”
“HEP DEHŞETLE YAŞADIK”
O yıllarda daima dehşetle yaşadıklarını, o kaygının hafızasından silinmediğini tabir eden Keyifli, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“O yıllar bana sorulduğunda beynimden kan fışkırıyor. Çok zahmet çektim. Çocuklarımı alıp bir yere çıkamadım. Onları hiç konuşturmadım. ‘Bir Türkçe söz konuşacaklar.’ diye aklımı kaybediyordum zira bir söze ceza kesiyorlardı. Çocuklarımızı çok sıktık. O günler gözümün önüne geldiğinde beynim dönüyor. Daima dehşetle yaşadık.”
DEDESİNİN MEZARDAKİ İSMİ DEĞİŞTİRİLDİ
Baskıya maruz kaldıklarını kaydeden Memnun, mezardaki dedesinin Türkçe isminin Bulgarca olarak değiştirildiğini anlattı.
Çok çileli ve hüzünlü günler yaşadıklarını belirten Memnun, “Köye gittim, babam ağlıyordu. ‘Niye ağlıyorsun baba?’ dedim. ‘Ölmüş dedenin bile ismini değiştirdim bugün’ dedi. ‘Adımı değiştirdiler, onun da ismini değiştirdiler.’ dedi. Mezarda bile rahat bırakmadılar. O günleri hatırlamak bana çok sıkıntı geliyor. Bu yüzden meskenimi, yerimi sattım. Her şeyimi bırakıp bu anavatana adım attım. Çocuklarımı kurtardım. Buna şükrediyorum.” diye konuştu.
“TÜRKİYE’DE YİNE DOĞDUM”
Bulgaristan’dan geriye yalnızca annesi, babası ve kendisinin bulunduğu bir fotoğraf kaldığını tabir eden Keyifli, “Anlatılacak üzere değil. Onu yaşamayan bilmez. Rabbim kimseye yaşatmasın.” dedi.
Türkiye’ye birinci adımını attığında büyük bir gurur yaşadığını vurgulayan Keyifli, anavatanda kendini yine doğmuş üzere hissettiğini lisana getirdi.
